Annenin anneligi

Asciligiyla ün yapmis bir kadin, aksam yemegine gelecek olan oglu ve gelini icin
mutfagina kapanmis yemek yapiyordu. Ayni aksam yemege eski bir aile dostu da
davetliyidi.

Beklenen misafirler gelip sofraya oturduklarinda cok sasirtici bir durumla karsilastilar.
Yasli kadinin o gece yaptigi yemekler degme oburlarin bile istahini kapatacak kadar berbatti.
Tatlilar, un kokuyordu, patatesler yanmisti, köfteler ise neredeyse hic pismemisti.
Oglu, yeni gelini ve aile dostu, kadincagiza durumu fark ettirmemek icin ellerinden geleni
yaptilarsada, yemek sirasinda pek istahli göründükleri söylenemezdi.

Nihayet yemek bitti ve yeni evli cift annelerinin ellerini öperek evlerine gittiler.
Aile dostlari, oglu ve gelini gittikten sonra kadina:

"Senin harika bir asci oldugunu adim gibi biliyorum. Bana söylermisin, bu geceki yemekler
neden o kadar kötüydü? Bence ya hastasin ya da bir sorunun var"
Yasli kadin gülümseyerek cevap verdi:
"Hayir hic bir seyim yok. Kasten yaptim. Bu yemekten sonra oglum asla iki de bir annesinin
yemeklerini hatirlayip karisinin kalbini kirmayacak."


Hosuma gitti paylasmak istedim.


Anne-Baba olabilmek icin sevgi dolu bir yürek yeter. O yürek size daima dogruyu
söyler.
Bedavadan cocuk sahibi olup, onlarin kimliklerini , kisiliklerini, hayallaerini tüketene
kadar harcayan, ama asla ana-baba olamayan ebeyveynleri gördükce, okudukca
kahroluyorum.