Bizim sinifta iki Cingene!!!!

Iki siniftan olusan kücük bir köy okuluydu bizimki. 1-3 bir sinif 4-5 bir sinif.
Zaten toplaminda 22 cocuktuk:)

Ögretmenimiz de bizim köyün yerlisi oldugu icin hepimizin yedi ceddini biliyor. Benim akrabammis ben o zamanlar bilmiyordum tabii. Benim "efendim" di o tüm köy cocuklarinin oldugu gibi. Nedense biz ögretmenimize "efendim" diye hitap ederdik. Simdi biraz garip geliyor kulaga ama o zaman bize cok dogal geliyordu.
Cok otoriter di hic birimize bir fiske bile vurmamis olmasina ragmen- bizim etimiz ögretmenlerin kemiklerimizde ebeveynlerimizindi :) -
tirsardik ondan. Ama bir o kadar da severdik kendisini. Onun yasakladigi bir seyi degil okulda uyurken rüyamizda bile yapamazdik.

O gün yine sinifa geldi ve "kaldirin defterleri kitaplari, sizinle konusacaklarim var" deyince önce bir ürktük acaba birisi yapmamasi gereken bir sey mi yapmisti?

Ama yok yüzü gülecti. Gülümseyerek basladi sözlerine:

Bize insanlarin cesit cesit oldugunu. Farkli insanlarinda en az bizim kadar degerli oldugunu. Ciceklerden böceklerden örnekler vererek, mesela gül ile karanfilin farkli olsalarda özünde birer cicek olduklarini uzun uzun anlatti.
Bizde öyle dinliyorduk.
Nolmustu acaba?
Bayram degil seyran degil hocamiz neden öyle durduk yerde matematik dersi yerine insanlik dersi veriyordu?

Sonra birden sordu:

" Arif ile Remziye´yi taniyorsunuz degil mi?"

Evet taniyorduk. Köyümüzde yasayan iki kardes. Arif yedi yasinda Remziye dokuz yasinda iki cingene cocugu.

" Evet onlar" dedi " Yarindan itibaren okula baslicaklar. Ama babalari önce istemedi onlari okula göndermeyi

neden biliyormusunuz?

Sizin onlarla dalga gecmenizden korktu. Cingene diye asagilamanizdan cocuklari üzmenizden cekindigi icin göndermeyi istemedi. Ben söz verdim babalarina. Sizin öyle bir sey yapmiyacaginizi biliyorum. Eger olurda icinizden biri herhangi bir durumda onlara cingene lafini kullanacak olursa..........." dedi ve sustu.

Onun sustuklarini biz gayet iyi anlamistik zaten. Bakislari yetmisti:)

Ertesi günü okula Remziye ile Arif geldiler.
Biz Ögretmenimizin korkusuyla cocuklari bulsak kucagimiza oturtucaz, o derece ilgi gösteriyoruz. Cingene olduklarini zaten hic hatirimiza bile getirmiyoruz.
Yok hatirlicak olsak ögretmenimizin o güzel bekislari icimize isledigi icin dilimiz tutuluyor:)

Zaten cok sürmedi iki üc gün sonra onlarin cingene olduklarini gercekten de unuttuk. Aklimiza bile gelmiyordu.

Ikside ilk okul diplomalarini aldilar. Onlar okuma yazma ögrenirken bizlerde farkli olmanin kötü bir sey olmadigini özümüzün hep bir oldugunu ögrendik. Insanlari önce tanimak gerektigini ögrendik. Irk, din, mezhep farkliliklarinin sadece birer renk oldugunu asla ama asla bir digerini ötekinden daha degerli yapmadigini ögrendik.

Ve daha bir cok seyi ögrendik sevgili MEHMET KAYHAN ögretmenimden.
Önce onun sonrada tüm ögretmenlerin ellerinden öpüyorum.

ÖGRETMENLER GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN