Gül´ün yorumlara tepkisi.

Bu gün Gül bana geldi, sizlerden gelen yorumlari bizzat kendisi yanitlamakti gelisinin amaci.
Ama öylesine bir duygu yogunluna girdiki...
Her yorumda gözlerinden sicim gibi yaslar bosandi.
Bir an üzüldüm acaba yanlis birsey mi yapmistim, okutarak. Yaralarini mi desmistim?

"Yok Sünter abla sen ve bana bu yazilari yazan insanlar beni o kadar cok mutlu ettiniz ki. Sadece, öyle yogun duygular icindeyim ki anlatamam.Bütün güzel dilekler öyle iyi geldiki, sanki yaralarima merhem gibi oldu.Fakat su anda ben yanitliyamicam cok dagildim, ama acidan degil, mutlu oldum iste. Hic tanimadigim insanlarin yüreginden gelen bu sözler.... (yine gözyaslari sicim gibi...)
Ama her yorumu en az iki kez okudu. Öylesine sevincle ve isil isil olmustuki gözleri.
Ben onun böylesine etkilenecegini hic tahmin edememistim.
Ama tabii... O okurken gecmis kabus dolu günlerini tekrar yasadi. Hic birimizin tahmin edemiyecegi kadar.
Bu yorumlarida o duygusallik icinde okudu. Sanki her yorum onun elinden tutan sicak bir el gibi geldi ona.
Kisacasi biz bu gün cok duygusaldik sayenizde.

Ictenliginiz icin cok sagolun arkadaslar. Hic farkina bile varmadan bu gün yarali bir insani cok ama cok mutlu ettiniz.Güc verdiniz. Bir kac cümle...icinde sevgi olan birkac cümlenin bir insani nasil da motive ettigini bu gün gözlerimle gördüm.

Giderken," bu yaziyi ve yorumlari evde sakin bir kafayla tekrar okuyayim, kendimi toparlayip becerebilirsem bende bir seyler yazarim belki" deyip hepinize tesekkürlerini birakti.

O gidince düsündümde insanlar birbirlerini mutlu etmesi o kadar kolayken, nedendir bunca mutsuzluk?
Sadece birkac güzel cümle...