Hoşbuldum!!

Ne zaman ayrı kalsam hep zorlanırım yeniden başlarken...

Mesela öğrenciyken, okula üç gün gitmesem,

ya da çalışırken, bir kaç hafta rapor almışsam,

tekrar dönmek, bıraktığım yerden başlamak, hep zor gelmiştir bana.

Bir çekingenlik gelip yapışır üstüme.

Nedensiz bir şekilde sevmem o ilk günü, ilk anı.

Sıkıntı yapar bana.

Sanki ne desem damdan düşercesine yersiz olacakmış gibi gelir.

Şimdi, bir tiyatro oyununa geç kalmışta , eğile eğile karanlıkta yerimi arıyormuş gibiyim yine ;)

Bloglardan uzak kaldım, arasıra göz gezdirdim, çok ender de olsa fikrimi paylaştım ama öylesine işte.

Geçiyordum uğradım misali oldu sanki.

Yok ben öyle yapamıyorum severek okuduğum arkadaşların yazılarını sindirerek okumam lazım, hissederek.

Hele bir yerime oturayım:)

Bir ayı aşkın bir süredir samsunda aylin ve mesutun yanındayım.

Günler nasıl geçiyor hiç anlamıyorum . Hatta bazen burda saatler gerçekten altmış dakikamı?günler yirmidört saat mi? bilemiyorum:))

Bildiğim tek şey onlarla birlikte hayat çok güzel ve ben misafir değil evin hanımağası gibiyim:))

Şaka bir yana her ikisinede minettarım kendimi evimde gibi hissettirdikleri için.