5/14/2009

Almanya´ya gelmis miyim?



Sevgili Mavianne Almanya ya gidis macerandan bahsedebilirsin demisti ya, bende biraz bahsedeyim:

Almanya ya gelmedim aslinda, getirildim. Yaka paca olmasa da onun gibi bir sey.Benim ailem, ben 3 yasindayken, beni babaannecigimin yanina birakip, Almanya´yagöc etmeye karar vermisler. Bana sormadan. Kücük o anlamaz demisler herhalde. Amaben öyle bir anlamisim ki, onlar benim anladigimi anlayamamislar.


-Kücük cocugu olanlara buradan bir uyari : Kücüklerde anliyor,hem de sizin hic tahmin edemeyeceginiz sekilde. Her hangi bir karar verirken onlari es gecmeyin yani!
Neyse bizimkiler, yani annem, babam ve abim gidince ben arkalarindan üc gün üc geceaglamisim. Sonra da küsmüsüm, bir daha onlari hic anmamisim.

Bugün bile geriye baktigimda 12 yasina kadar ailem yok hafizam da. Cocuk küsmesi böyle oluyor herhalde.


-Ben Canakkalenin kücük bir köyünde, babaannemin yaninda mutlu mesut 1O yasima geldim. 4.cü sinifa giderken agir bir bademcik sorunu yasadim. Hemen Almanya´danbabami cagirdilar, yil ortasinda geldi, beni ameliyat ettirdi, ama ben bu arada 1 ay kadar okula gidemedim. Babam da beni Almanya ya götürmeye karar verdi. Ögretmenime sordu (hala bana soran yok) Ögretmenim ayni zaman da babamin cocukluk arkadasiydi.


Onun fikri önemliydi , benim degil!!!


Bu sene nasil olsa sinifini gecemez ,derslerden cok geri kaldi diye düsünüyordu.

Ama ögretmenim müsade etmedi, benim cok caliskan bir ögrenci oldugumu kolaylikla toparliyacagimi söyleyince ,babam kabul etti kalmami.

Hic degilse ilkokul diplomam olsun diye. O zamanlar ilkokul diplomasi cok önemliymisgaliba:) Ögretmenimi hala cok seviyorum, sirf bu yüzden olabilirmi acaba?


Evet cok caliskan bir ögrenciydim. Durmadan kitap okurdum. Okulun kütüphanesinde ki bütün kitaplari bitirdigim icin ögretmenim her Kaleye (Canakkale nin yerlileri Kale der)geciste (geciste diyorum cünkü gemiyle geciliyor) bana kitap getirirdi, bunun icinde seviyordum onu. (ögretmen adaylarina tavsiye edilir, 3O sene sonra bile unutulmazsiniz)


O zamanlar, herseyi okumak gibi bir aliskanligim vardi. Mesala tabela okumak gibi,eh köyde yasayinca tabelalar ilginc geliyordu herhalde. Canakkalenin bütün eczanelerin, avukatlarin, doktorlarinin isimlerini ezberlemistim.


Farkindayim hala Almanya ya gelemedim. Istemiyorum ki geleyim.


Neyse ben 5 i bitirince babamlar hemen bir bilet yolladilar, babaannem artik gitmem gerektigini anlatmaya calisti gözyaslari icinde. Ben feryat figan etsemde ise yaramadi yine bir karar verilmisti yine bana sorulmamisti.


Babaannem bavulumu hazirladi büyükbabam elimden tuttu dogru Istanbul Yesilköy Havalimani (o zamanlar adi öyleydi galiba) Havaalninda pasaport kontrolüne kadar büyükbabamin elini hic birakmadan yürüdüm.(Suan agliyorum ve o ani yasiyorum,cünkü simdiye kadar hic düsünmemistim)


Büyükbabam artik iceriye girmen lazim dedi ama beni koparamiyor boynundan. Sonunda kontrolden gectim yürüdüm yürüdüm durdum geri döndüm büyükbabam agliyorben kosarak geri geldim. Arada camekan var, artik gecemiyorum o´da bana gelemiyor ben katila katila agliyorum beni birakmaaaa diye o daha cok agliyor.


Sonra bir görevli büyük babami uzaklastirdi ordan.


Yasli bir teyze geldi yanima kimin yanina gittigimi sordu.
Annemin dedim.
Iyi ya kizim insan annesinin yanina giderken aglarmi hic?!!!!!
Dogru aglamaz aslinda.......

1975 yilinin 17 mayisin dan beri burada yasiyorum...

29 yorum:

Moonish (moonsun) dedi ki...

Sunter Annecim, hayat ne kadar garip degil mi... Annem iki gunlugune bile bir sey uydurup gitse aglardim, cocuklar her seyi anliyor dedigin gibi :( Boylesi daha hayirli olmus Sunter Annecim, en azindan ailenle devam etmissin kalmaya :)

sünter dedi ki...

Monischim:
Insan bir seyleri elbette sebebsiz yasamiyordur.
Ben mesala cocuklarin fikirlerine cok önem veririm, kendi kizimi yetistiriken cok yararli bir deneyim di kendi yasadiklarim.
Bu da aycinin karakter yapisinda etkili olmustur muhtamelen.

Haydins dedi ki...

Annen baban icinde zor olmustur eminim, hem seni arkalarinda birakip gitmek hemde kuskun bir sekilde karsilamak..Devami gelsin lutfen anlatim dili super :)Almanyadaki ilk gunlerden devam..

Seyyah dedi ki...

Çok duygulandım.
Çok şey söylemek istiyorum ama hiçbişey söylemek daha iyi galiba.

41 kitchen dedi ki...

yaka paça götürülenlerin,
sırf türkiyede kalmak için acilen evlenenlerin yanında oldukça şanslısın yine de sünter abla. ki bu insanları tanıyorum ben,berbat birşey olmalı. ama şundan da eminimki türkiye özlenir, deli gibi özlenir, bunun milliyetçilikle falan ilgisi de yok üstelik. türkiye öyle garip bi ülkedir. hem çok şeye sinir olursun hem de kopamazsın. böyle bir doğa yok başka topraklarda...

MAVİANNE dedi ki...

canım gözlerim yaşadı okurken
bir Türk filmi sahnesi canlandı gözümde sanki,

Çok haklısın çoğu kez çocukların fikirleri sorulmaz kararlar alınırken
ama bizim çocuklarımız şanslı bizler fazlası ile soruyoruz sanki,

Almanya'ya maceranın başlangıcını okumak çok hoşuma gitti,
Dilin o kadar akıcı ki,
Tüm okuduğun o kitapların faydası böyle güzel yazabilmek

Harika bir sız yetiştirmişsin,
senin de çok değerli bir insan olduğuna inanıyorum,
Sende daha ne çok anı vardır
Merakla bekliyorum

Sevgiler

ayci dedi ki...

kimi insan ayrilik ne bilmezken, sen hayatin hep ayrilik üzerine mi kurulu olcakti?!

belki de 3 yasinda basladi hayatin - ve döndü...dönüp duruyor!
evet bazen ve hayat sirf özlemekten ibaret olabiliyor!

Adsız dedi ki...

selam bloguyunuzu yeni keşfettim diyebilirim
ne güzel anne kız ilişkisi benimde kızım var hem çok sevişir hemde çok kavga ederiz
yazılarınızı roman okur gibi bir çırpıda okudum
sanırım çok kitap okumanızdan akıcı ve güzel yazıyorsunuz.
bende beklerim sizi tanımaktan mutlu oldum
hamdiyehome.blogspot.com

sünter dedi ki...

Haydins:
Onlari hic sorma güzelim,hasret üzerine birde vicdan azabi cektiler:

Tavsin:
Evet ya bende yazarken cok agladim, halbuki atlattim saniyordum.

Htcem:
Türkiyede kalmak icin evleneni hic duymamistim simdiye kadar.Almanya ya gelmek icin evlenen cok buralarda.Hem kiz hem erkek.

Maviannemcim:
Evet ayni türk filmlerinde ki sahneler gibi yasandi zaten.O gün orda görevliler bile agladi
Sagol maviannemcim, sen olmasaydin böyle 34 yil gerilerden yazmaya cesaret edemezdim herhalde.Kim napsin senin hikayeni diye düsünürdüm.Ama iyi geldi yazarken bosaldim.

Aycim:
Onun icin sen nereye ben oraya:)
Nicin baska cocugum yok saniyorsun? Yani hiiiic heveslenme her yerde pesindeyim:)

Hamdiyefiliz:
Hos geldiniz,mutlu ettiniz:)
burayi yeni kesfetmeniz gayet dogal,cünkü henüz bir haftalik bile degil bu blog:)
Biz kizimla sadece sevisiriz, pek kavga etmeyiz sükürler olsun. Kizimin kavga etmeme gibi bir huyu var:)
Bende az önce sizin bloga ugradim ama galiba evde yoksunuz uzun zamandir?
yine beklerim:)

yass dedi ki...

sunter teyzecım, cok ıcım bı hos oldu okuyunca.. cunku gercekten bıyolojık anne ve yetıstıren anne cok farklı..bır de kucukken yasanan kusulmeler hıc unutulmuyor.. bır annenın cocugundan uzakta kalması.. gecerlı nedenlerı olsa bıle cok garıp..ınsanın ıcınde hep bır yumru olarak kalıyor sankı..
yass

41 kitchen dedi ki...

sünter ablam o tartışılmaz zaten ama hiç girmeyeceğim o konuya:)))
ama tanıdığım biri yıllar evvel, türkiyede birine sevdalanıyor ama babası yaka paça almanyaya götürmek istiyor. burada da tek başına kalma şansı olmadığı için evleniyor. kocaya kaçıyor kısaca:D

sünter dedi ki...

Yassim:
aynen dedigin gibi o yumru asla gecmiyor.Ayrica o gecen yillarin hic bir telafisi olmuyor:(

Stil Direktoru dedi ki...

Sünter teyzem önce yazını okuduğumda boğazıma bir yumru saplandı. Ne çok "en" lerin olmuştur kimbilir gurbette :( Dayım ve kuzenlerim de doğma büyüme Hamburg'da onlardan da bu özlemleri bildiğim için hiç de yabancı gelmedi bana. Benim bildiğim tek bir şey var o da;sineğinimizin annesi olması dışında sen benim için çok özel bir hatunsun! İyiki ayçim açtı sana bu blogu. Öpüyoruum en kocamanından.

Adsız dedi ki...

sünter teyzecim ben de duygulanarak okudum.ne diyeceğimi bilemiyorum.Allah iyi ki sizee ayciyi vermiş.Allah bundan sonra ailenize herzamn mutluluk,sağlık,huzur içinde yıllar geçirmenizi nasip eylesin.bakın ne güzel yazıyorsunuz 40 yıllık blogcu gibi daha birçok anılarınızı heyecanla bekliyoruz.sağlıcakla kalın.

sünter dedi ki...

Stil direktörüm:
Canim benim ayni duygulari tasiyoruz inan.
Öpüyorum seni ve iyi gezmeler diliyorum.

Kamikazem:
Sagol iyi dileklerin icin.Allah cümlemize sevdikleriyle birlikte yasamayi nasip etsin.

Unknown dedi ki...

iyiki kızınız bu blogu acmıs size de bizimlesiniz... ben de bloguma beklerim sizi stil direktöründen buldumm blogunuzu..
iyi ki de bulmususmm...bu araa henüz turkıye de H&M yok:(

sünter dedi ki...

Özge Sipahioglu:
Hos geldiniz,ben sizin blogunuzu takip ediyorum zaten:)Takilariniz cok güzel,ellerinize saglik. Ve evinizin dekorasyonu,harika!!

cerenimiss dedi ki...

çiçekler döküluyo yaprak yaprak ağzından sünter teyze yaa seni seviyorum ben :))
iyi ki geldinn..

sünter dedi ki...

Ne kadar güzel benzetmeler bu böyle:)
güzelim benim.
Bak gururlandim simdi:)

Adsız dedi ki...

Sünter teyzecimm sizeee bir mimim var kabul buyurursanız.çokkkk zevkli bir konu:D

nergisce dedi ki...

ahh sünter teyzecim tüm karaler gözümde canlandi...

sünter dedi ki...

Nergiscem:
Inan bende o yillari tekrar yasadim.Umarim senin gelisin daha neseli olmustur.

bir dilim bir tutam dedi ki...

Almanyaya gelis hikayen benimkine nazaran yil farki ile ayni....Bende getirildim.Getirenler döndüler.Bizler(ozamanlar üc minik cocuk)büyüdük,burada coluk cocuklara karistik.. Hatta Alaman bile olduk.....Dönermiyiz??? bu soru hep sorulur ya!bilmiyorum....bilemiyorum...Artik burasini memleket yapmisiz....ama kader neyi gösterir bilemem.....Berlinden simsicacik sevgilerimle....

sünter dedi ki...

Sserap:
Hosgeldin, cok sevindim:)Zaten ikinci neslin ortak yanida bu, hemen hemen hepimiz getirildik,istesekde istemesekde.

lemanice dedi ki...

ben de çok duygulandım yhaf.yazıların çok güzel annemmmm.tuşlarına sağlık mı desem ne desem.kalemine sağlık derler ya:)neyse ben ellerin dert görmesin deyem.sağlıcakla kal.

Bucanni dedi ki...

Ne yazayım bilmiyorum ki hem ağlıyorum hem yazıyorum.Aynı şeyleri yaşamış birisi olarak insanın anne baba yerine koyduğu kişilerden zorla ayrılmasının ne kadar zor olduğunu bildiğimi mi yazayım.Her yaz tatilinde minicik yüreğimin kavuşma sevincinden deli gibi çırpındığını ama dönüşlerde yaşadığım travmayımı. Önce bıraktılar sonra zorla götürdüler. Küçücük yüreklerin ne kadar etkilenebileceğini düşünemediler. Ailemize göre herşey bizim içindi.Şimdi onlarda farkında ama olan oldu. Aradan o kadar zaman geçti ama şu an sanki aynı duyguları tekrar yaşadım. Gecenin üçü nerden geldim bu bloğamı diyeyim yoksa iyiki gelişim mi. ablacığım gözlerim ağlamaktan balon gibi oldu. Biliyorum bu yara iyileşmez. Sevgiyle kal...

sünter dedi ki...

Bucani,
Hosgeldin canim.Beni memnun ettin.
Yok yok aglama.Dedigin gibi onlarda anladilar hata yaptiklarini ama gecmisi ve kaybettiklerini geri getirmek imkansiz.O yüzden arkaya degil de önümüze bakakarak dünü hic düsünmeden yasamak lazim.Ben en azindan öyle yapiyorum

modamakyajveben dedi ki...

okudum duygulandım.siz yazın biz okuyalım.
kızınıza 1000 lerce kez teşekkürler.sizi bize kazandırdığı için:)

sünter dedi ki...

bende size tesekkür ediyorum beni ziyaret ettiginiz icin:)
ayrica hos geldiniz.