özel

Beni deli eden bir arkadasim var:)
Dünya iyisi bir insan. O kadar iyi ki insani cileden cikartiyor.
Ben de kendime is edindim onu kendi iyiliklerinden korumaya calisiyorum:)

Tuhafiniza gidebilir, ama gercekten onu korumaya calisiyorum ama pek basarili oldugum söylenemez.
Bir insan kendisine zarar verebilecek derecede iyi olabilir mi?
olurmus.
Her insanin bir sabir derecesi vardir ya hani ,bunun yok iste öyle bir siniri.
Ne esine ,ne cocuklarina ,ne de ailesine karsi en ufak bir sitem sözü söyleyemiyor.Onlar da bu huyunu tepe tepe kullaniyorlar.
Hatta gelini ilk zamanlar onun yüzüne karsi söyledi.
"Senin bu halin bana inandirici gelmiyor. Kizman gereken anlarda bile gülümsüyorsun, bana iki yüzlülükmüs gibi geliyor"
Arkadasim yine sessizce gülümsedi.
Neyse ki gelini tarafindan üc yil denendikten sonra (cok zor bir sinavdi . Ben olsam elli kere sinifta kalirdim)
onay aldi. Bu kadin sadece insan sevgisinden yapiyor bunlari. Hesapli kitapli degil sadece icinden geldigi gibi davraniyor.
Esi deseniz o ayri bir alem. Kadina yapmadigi eziyet kalmadi. Maddi manevi (dayak. küfür,tehdit....)Bütün bunlarin karsiligi yine de güler yüz.
Adam ne yaparsa yapsin kadinin davranislarinda hic bir sey degismiyor. Kocasi her türlü ruh halini karisinda yasiyor. Bir nevi kum torbasi muamelesi görüyor.

Üstelik bu kadin günde 8 saat calisir. Esinden fazla para kazanir. Yani ekonomik bagimlilik falan yok.
Cok da güzel bir kadindir . Görseniz manken gibi.
Hatta bu sebebten gelini onu epey bir kiskanmistir:)
Evi pril piril ve esi dünden kalma yemek yemedigi icin her gün taze yemek. Ocakdan masaya tarzinda.
Belki bu kadin aptal yada saf yada ne bileyim pasif dersiniz ama degil.
Hic biri degil.
Akliniza gelebilcek bütün ezberleri bozar. Illaki vardir bir eksik tarafi diyenler icin söylüyorum , yok. Olsaydi ,25 yildir israrla ariyorum ,ben bulurdum.:)
Sadece iyi oldugunu savunuyor.
O zaman ben acaip kötüyüm:)
Ona yillardir anlatmaya calistigim sey ise insan kendini bir sekilde savunmali. Etki tepki diye bir sey vardir. Ne yaparlarsa yapsinlar sen hic bir zaman tepkini vermezsen senin sinirlarini kim bilebilir ki?
Henüz kimse ölcemedi onun sinirlarini. Yok galiba:)

Ben onun yasadiklarinin yüzde 30 yasasaydim ya verem olurdum ya kanser. En azindan ruhsal bunalima girerdim. Onda bu da yok. Gayet de saglikli.
Nedeni belli. Hic bir olay onu kinlendirmiyor. Kin tutmuyor. Kendi deyimiyle Allah onu öyle yaratmis.
Anlik üzülüyor. Geliyor bana icini döküyor. Uzun uzun konusuyoruz. Ben her defasinda bikmadan usanmadan ona bu davranisinin yanlis oldugunu o bildirmezse hic kimse onun degerini bilemeyecegini anlatmaya calisiyorum (benim icim dayanmiyor onun yasadiklarina) ama nafile. Icini bir güzel dökünce sanki yenileniyor bütün hücreleri.

Bana "Sen benim enerji kaynagimsin piskologumsun sen olmasan ben bütün bunlara dayanamam diyor"
Hoppala. Ben ne diyorum o ne anliyor:)
"Dayanman icin ne yapiyorum allahaskina?"
"Beni dinliyorsun"
Benim canim arkadasim, dedim ya beni deli ediyor:) Ama iyiki onu tanimisim. yoksa bu dünyada yasayan meleklerin var oldugunu asla bilemezdim.


Ben yillardir "insallah bir gün insan oldugunu hatirlar" diye dualar ettim. Cünkü gercekten haketmedigi muamelelere maruz kaliyordu. Sonunda gecen sene uyandi ve esini terketti. 30 yillik bir evlilikten iki eli bos bir sekilde ayrildi. Ayrilmak zorunda kaldi. esinin gazabindan korktugu icin uzun bir süre gizli yasadi. Yerini bir ben biliyordum. Ama artik hersey gecti. Bu yilbasi bizi ziyarete geldi. Nasil mutlu oldum amlatamam sizlere. 25 yil kapi komsumdu, en kötü zamanlarimda bana el verdi. Simdi cok uzuklarda yasiyor. sadece telefonlara kaldik ama olsun o artik mutlu. Biz hemen hemen her gün bir elimizde kahve bir elimizde ahize yine konusuyoruz.
Yeni yilda ona cok ama cok sans diliyorum.
Canim arkadisim seni cok seviyorum ve özlüyorum.