Bir seyler degisirmi acaba?

Ben döndükten sonra her sey daha beter oldu. Artik benim kurtulma ümidim kalmamis, onlarinda gider korkusu kalmamisti.

ben yine Kamil abinin orda ise girdim. Parami oldugu gibi elimden aliyorlar. Ev islerinide ben görüyorum. Kocam desen eski hayatina devam ediyor. Sevgililerini rahat rahat eve getiriyor. Bende sesiz sedasiz yasamaya ugrasiyorum.
Kocama ve eve para verdigim sürece sorun yok. Neden olsun ki zaten? istedikleri buydu. Bir nevi köle iste.
Bu arada ben hamile kaldim.

( ben burda gayri ihtiyari öyle dangalakca bir soru sordum ki: "nasil yani, sen birde o adamla..."
Gözlerime öyle aci aci bir bakti ki..... anlamistim..... Hay dilimi esekarisi soksaydi da sormasaydim)

Neyse iste kocam hamile kaldigimi ögrenince bana bir giristi... üst kattaydik merdivenlerden asagi yuvarladi. Tabii cocugu düsürdüm. Iyide oldu. Belki bana yaptigi tek iyilik buydu!

Ben zama icinde öyle bir caresizlik icine girdimki artik annemlerede bir sey anlatmiyordum. Küsmüstüm onlara. Aylarca konusmadim.
Bir gün yine esim annesiyle bir kavgaya tutustu ana-ogul birbirlerine girdiler ama kocam annesine vuramadigi icin döndü bana giristi. Agzim burnum kan icinde kaldi.
Aksaminada yaninda bir yugoslav kiziyla cikageldi eve.
Bende o caresizlik icinde bir kutu hapi yuttum. Ama öldürmeyen Allah öldürmüyor iste. Mide bulantisiyla hepsini yine cikarmaya basladim. Ama öyle kötüydümki ben zehirlenip ölmeyi beklerken midem bütün ilaclari disriya atiyordu. Evdekilerin umrunda bile olmadi. Inan sünter abla bir bardak su bile vermediler. Ben bütün gece istifra ettim, yan bakan olmadi. Ikinci günü ayaga kalktigimda kocam " ölmedin mi? ben ölmeni bekliyordum" diye pis pis siritti.
Öyle caresizdim ki.....

Kendimi toparlayinca bir seyler yapmam gerekiyordu. Ne olursa olsun artik burda kalmak istemiyordum.
Kamil abiyle konustum. Biliyorsun onlarin evi müsait, onlarin yaninda hem calisir hemde yasardim. Bir sekilde su bes seneyi evli olarak doldurmam gerekiyordu, oturum hakki alabilmem icin. Türkiyeye dönemezdim artik. Istemiyordum dönmeyi. Oturumumu bir alsam hemen bosanacaktim. Ama biliyorsun kanunen bes yil dolmadan ayrilirsam yurdisi ediyorlar. Hem
aileme hemde onlara karsi hirs yapmistim, ne olursa olsun dönmicektim.

Evden ayrildim. Calismaya devam ediyorum. Kocamda sevgilisiyle gelip yer icer hem hesabi bana birakir hemde üstüne pramin bir kismini alir giderdi.

"Niye veriyordun parani Gül, hazir artik ayrilmissin?"
"Beni tehdit ediyordu, polise sikayet ederim diye. Seni atarlar burdan, birde sahte evlilikten dolayi hapse girersin" (hapis konusu sirf onu korkutmak icin söylenmis, yoksa hapse atmazlar adami ama o bunu bilmiyor)
Bende o zamanlar hapse gircem korkusuyla veriyordum parayi. Su iki yilimi bir atlatsam.

Parayi verince ben rahat o rahat.

Ama kayinvalidem rahat vermedi. Önce kamil abiyle adimi cikardi. Herkese benim kamil abiyle iliskim oldugunu yaymaya basladi. Allahtan Emine abla (kamilin karisi) beni cok iyi tanidigi icin benim tarafimda oldu.
"korkma sen, bana söyleyenin ben agzinin payini veririm" Allah razi olsun. Kimseden etkilenmedi. Zaten bütün gün beraberdik. Orasinida birlikte yürütüyorduk. Ben Emine ablanin dibinden ayrilmiyordum.
Ama olmadi kaynanam sonunda benim eve gelmiyecegimi anlayinca beni yabancilar polisine sikayet etti. Polisler benim evden ayrildigimi ögrenince suyum isinmisti artik.

Bana yine Türkiye yollari görünmüstü.

Ben kamil abinin yerinde calisirken yavas yavas az da olsa almanca ögrenmistim. Oranin müdavimi olan müsterileri vardi.
Almanlar.
Benim durumumu biliyorlardi. Bazen kocam gelip rezillik cikardiginda sahit oluyorlardi olaylara.
Iste o alman müsteriler , cok iyi davraniyorlar, bana yardim olsun diye de büyük bahsisler veriyorlardi. Onlarin sayesinde epey bir para biriktirebildim. Kadinli erkekli buranin tüm gencleriyle senli benli olmustuk. Bazen birlikte kahve icmeye, bazen bir dondurma yemeye giderdik. Hayatimda ilk kez onlarla birlikte dansa gittim ben. Öyle mutlu oluyordum ki. Ilk kez nefes almaya baslamistim sanki. Normal insanlarin icine girmeye baslamistim.Almanyaya geldigimden beri ilk kez burda da normal insanlar gibi yasamaya baslamistim ki dedigim gibi kaynanam sikayet etti iste.

Son gecem geldiginde orda edindigim bütün arkadaslar bana bir veda gecesi düzenlemisler. O gece kendimi prensesler gibi hissettim. Cesit cesit hediye paketleri nasil güzel hazirlamislar, acmaya kiyamazsin. Hepsi özel paketlenmis ve hepsinin icinde zarflar var para zarflari. Gözlerim dolu dolu actim hepsini. Ilk defa birileri benim icin birseyler yapiyordu.
Bütün gece eglendik ben hem üzülüyordum hem böylesine bir ilgiden dolayi cok mutluydum. Hayatimin en güzel gecelerinden birini yasamistim.

O gece orda herkes vardi sadece bir kisi eksik. Herhalde isi vardi yada duymadi benim gidecegimi diye düsündüm yoksa gelirdi. Biraz kader arkadasiydik onunla. Ne zaman kocam yaninda sevgilisiyle gelse beni teselli ederdi.
Onuda karisi aldatmis ve evi terketmisti. Iyi bir insandi. Ama karisinin kötü oldugunu söylerdi diger arkadaslar. Herkes iyi oldu kurtuldu ondan görüsündeydi ama aldatilmak agrina gitmisti o yüzden beni cok iyi anliyordu.
Neyse bana insan gibi davranan diger tüm arkadaslarimla salya sümük aglasarak ayrilip döndüm yine Türkiyeye. Bu sefer pasaportuma bes yil giremez diye bir damgayla birlikte.

O zamanlar bir daha gelemem diyordum zaten. Ne bileyim olaylarin bambaska geliseceyini. Hemde hic ummadigim gibi........